ยีราฟน้อยกำลังตื่นเต้นเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 วันแรก แม่ยีราฟคอแสนยาวผู้ใจดีบอกกับยีราฟน้อยว่า...

แม่ยีราฟ : เป็นเด็กประถมแล้ว ต้องรับผิดชอบตัวเองนะจ้ะ

ยีราฟน้อย : ครับแม่ แต่รับผิดชอบตัวเอง เริ่มจากอะไรบ้างครับ

แม่ยีราฟ : ตื่นนอนเองแต่เช้า ทำได้ไหมจ๊ะ

ยีราฟน้อย : ไม่แน่ใจครับ แม่ช่วยปลุกหน่อยนะครับ เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย

แม่ยีราฟ : ก็ได้จ้ะ เรื่องนี้ แม่ยังคอยช่วยอยู่ก็ได้ แต่...แปรงฟัน อาบน้ำ แต่งตัว จัดกระเป๋าหนังสือ และเตรียมกระติกน้ำ ยีราฟน้อยทำเองได้ไหมจ๊ะ

ยีราฟน้อย : อ๋อยยย...ทำไมมันยาวเหมือนหางว่าวอย่างนี้ล่ะคร้าบ

แม่ยีราฟ : แล้วเด็กประถมศึกษาปีที่ 1 ใหม่เอี่ยมคนนี้จะยอมแพ้ไหมจ๊ะ

ยีราฟน้อย : เอ่อ...ก็ได้ครับ ผมจะทำให้ได้ครับแม่

แม่ยีราฟ : อย่างนั้นเริ่มจาก นี่เลยจ้ะ จัดกระเป๋า นักเรียน

ยีราฟน้อย : โอ้โห กระเป๋าสวยจังเลยครับแม่สมุดก็ใหม่ ไม้บรรทัดเข้ากันเปี๊ยบกับกล่องดินสอ ว้าว เข้ากับดินสอ และก็ยางลบด้วย เจ๋งสุด ๆ เลยครับแม่...ขอบคุณครับ

แม่ยีราฟ : มัวแต่ตื่นเต้นของใหม่อยู่นั่นแหละลูก จัดของเข้าจ้ะ จัดเองนั่นแหละดี เวลาลูกหยิบใช้ก็จะรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน ถ้าแม่จัดให้ก็จะบ่นว่าหาไม่เจอ ใช่ไหมจ๊ะ

ยีราฟน้อย : จริงครับแม่ ตอนอยู่อนุบาล คุณครูต้องมาช่วยหาทุกทีเลย

แม่ยีราฟ : แหม ยีราฟน้อยเป็นเด็กประถมนี่ดีจริง แม่สบายแล้ว

เช้าวันเปิดภาคเรียนใหม่มาถึงแล้ว อากาศช่างแจ่มใสจริง ต้นไม้สีเขียวสดใส ดอกไม้พากันบานรับแสงตะวัน ยีราฟน้อยเดินออกจากบ้านไปโรงเรียนอย่างร่าเริง

ยีราฟน้อย : ลั้น ลันลันลัน ลา ดอกไม้บานสวยจังเลย เก็บไปฝาก เพื่อน ๆ กับคุณครูดีกว่า 

(เสียงเดินช้าๆ ของหอยทากน้อย) ยีราฟน้อยต้องก้มคอยาว ๆ ลงมาดู 

ยีราฟน้อย : เอ่อ ตัวอะไรนี่ มีเปลือกหอยอยู่บนหลังด้วย อิอิ จึ๋ย จึ๋ย (เอานิ้วจิ้มที่เปลือกหอยทาก) ของจริงหรือเปล่าเนี่ย หรือตุ๊กตา

หอยทากน้อย : แหม นายตัวใหญ่ลายจุด อย่าจิ้มฉันแบบนี้ซิ ฉันมีชีวิตจริง ๆ นะ

ยีราฟน้อย : โอ๊ะ.. มีชีวิตจริง ๆ ด้วย นึกว่าตุ๊กตา ก็นายแทบไม่ขยับเลยนี่

หอยทากน้อย : ฉันขยับอยู่ แต่ว่าฉันเดินได้ช้าเท่านั้นเอง

ยีราฟน้อย : จริงด้วย นายขยับอยู่จริง ๆ เอ่อ..แล้ว..นายเป็นใคร มาจากไหน แล้วกำลังจะไปไหนล่ะ

หอยทากน้อย : ถามเป็นชุดเลยนะ แล้วนายล่ะ นายตัวใหญ่ลายจุด เป็นใครกัน มาจากไหน แล้วกำลังจะไปไหน

ยีราฟน้อย : แฮะ ๆ ฉันคือยีราฟน้อย เดินมากจากบ้านของฉัน อยู่หลังต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดต้นนั้น ข้าง ๆ บึงที่กว้างที่สุดตรงนั้น ฉันกำลังจะไปโรงเรียน

หอยทากน้อย : บ้านนายอยู่ใกล้กับบ้านฉันเลย บ้านฉันอยู่ริมบึงน้ำนั้นเหมือนกัน ฉันคือหอยทากน้อย กำลังจะไปโรงเรียน แต่เมื่อไหร่จะถึงนะ ไปโรงเรียนวันแรก ฉันไม่อยากไปสายเลย

ยีราฟน้อย : นายออกจากบ้านมานานหรือยัง

หอยทากน้อย : ฉันออกจากบ้านตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่พ้นขอบฟ้าดี พระอาทิตย์ลอยสูงเร็วกว่าฉันเดินอีก

ยีราฟน้อย : อย่างนั้น ฉันว่านายคงถึงโรงเรียนตอนพระอาทิตย์ตกแน่ ๆ เลย หอยทากน้อย

หอยทากน้อย : ฮืออออ ฉันอยากไปโรงเรียนนี่นา ยีราฟน้อย ฮืออออ

ยีราฟน้อย : ไม่เป็นไรนะ หอยทากน้อย เราบ้านอยู่ใกล้กัน แล้วก็กำลังจะไปโรงเรียนเหมือนกัน ฉันกับนายก็เป็นทั้งเพื่อนที่บ้าน และเพื่อนที่โรงเรียน เราเป็นเพื่อนกัน...ฉันนึกออกแล้ว

หอยทากน้อย (สะอื้นเบาๆ) : ขอบใจนะ ที่นายบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน แล้วนายคิดอะไรออกหรอ

ยีราฟน้อย : นายปีนขึ้นมาบนหลังฉันได้มั้ย

หอยทากน้อย : ตัวนายมีขน ฉันไม่ได้รังเกียจขนบนตัวนายนะยีราฟน้อย แต่ฉันเดินบนพื้นผิวแบบนั้น ไม่ได้

ยีราฟน้อย : อย่างนั้น นายขึ้นมาอยู่บนใบไม้ใบนี้ได้ไหม

หอยทากน้อย : ได้เลย สบายมาก ฉันเข้าใจแล้วว่านายจะทำอะไรยีราฟน้อย

ยีราฟน้อย : ฮ่ะฮ่า ใช่แล้ว นายเกาะหลังชั้นให้แน่น ๆ ล่ะ หอยทากน้อย ฉันจะพานายเหาะไปโรงเรียน เดี๋ยวนี้แหละ

หอยทากน้อย : ขอบใจนะ ยีราฟน้อย เพื่อนใหม่แสนวิเศษของฉัน

ยีราฟน้อย : ไม่เป็นไรหรอก ตัวนายเบาจะตาย แล้วฉันก็ดีใจที่ฉันจะมีเพื่อนเดินไปโรงเรียนด้วยทุกวัน

หอยทากน้อย : นายเดินคนเดียวต่างหาก ส่วนฉันสบาย ขี่หลังนาย

ยีราฟน้อย : ฮ่าฮ่า จริงด้วยซิ

หอยทากน้อย : ว่าแต่นายจะให้ฉันขึ้นหลังนาย ไปโรงเรียนทุกวันจริง ๆ หรอ

ยีราฟน้อย : ด้วยความยินดีเลยเพื่อน แถมขากลับให้ด้วย

หอยทากน้อย : นายใจดีจริง ๆ ยีราฟน้อย ขอบใจอีกครั้งนะ

ยีราฟน้อย : ไม่เป็นไร ไว้ฉันทำการบ้านไม่ได้ นายสอนฉันด้วยก็แล้วกัน

หอยทากน้อย : ได้เลย 

และแล้วเช้าวันเปิดเรียนวันแรกก็มีมิตรภาพอันแสนน่ารักเกิดขึ้น พระอาทิตย์เห็นมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นของยีราฟน้อยกับหอยทากน้อยก็อมยิ้ม แล้วแอบกระซิบกับสายลม กระซิบว่าอะไรก็ไม่รู้นะ แต่สายลมหัวเราะคิกคักแล้วก็พัดเบา ๆ มาจั๊กจี้ที่ยอดสูงสุดของต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดริมบึงที่กว้างที่สุด แล้วพัดโชยลงมายังพุ่มไม้ริมถนน หยอกล้อกับใบไม้ทุกใบ ดอกไม้ทุกดอกตลอดถนน จนถึงโรงเรียน ดอกไม้ใบไม้ถูกสายลมหยอกเข้าก็ขยับตัวโยกเยกไปมา 

ถ้อยคำที่สายลมกระซิบบอกกับเหล่าต้นไม้ดอกไม้ ทำให้ทุกดอก ทุกใบแย้มยิ้ม เช้าวันนี้ ถนนที่ทอดยาว ไปโรงเรียนจึงสวยงาม และสดชื่นเป็นพิเศษ เป็นเพราะอะไรกันนะ เพราะอะไรกันนะ ฮิฮิ

ผู้ดำเนินรายการ:  Ting - A – Tong

บรรณาธิการ:  นันทิญา จิตตโสภาวดี

กองบรรณาธิการ: นมิดา แพ่งสภา, ปัณณธร ใสแสง, รุจา สุขพัฒน์, นีรชา คัมภิรานนท์, สุสมา สุขพัฒน์

ศิลปกรรม:  ฐานิสร์  ริ้วสุวรรณ, เอกชัย เธียรสรรชัย
นักออกแบบเสียง:  ธัญธนวรัท  ชนกชัด

ฝ่ายผลิต: ชลธิศ กรดี

ที่ปรึกษา:  วันชัย  บุญประชา, ดร.สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน

สนับสนุนโดย  สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)