วันนี้แม้จะยังมีฝนตกกระหน่ำอยู่ ในท้องทะเลยังมีคลื่นเล็กน้อยถึงปานกลาง แต่อากาศก็ไม่เลวร้ายเท่าทุกวันที่ผ่านมา เนื่องจากเป็นช่วงปลายฝนและกำลังเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ชายหาดตรงสะพานท่าเรือมีผู้คนทั่วสารทิศเดินทางมาต้อนรับทีมวิจัยที่นำ “เรือวิจัยอาร์กติก” เข้าเทียบฝั่งเป็นการเฉพาะกิจ ซึ่งโดยปกติแล้วกำหนดวันเสร็จสิ้นการวิจัย คือ 
ต้นปีหน้า 

ไม่ใช่แต่เฉพาะพวกมนุษย์เท่านั้นที่สนใจภารกิจของทีมวิจัยอาร์กติก เหล่าบรรดาสัตว์ทะเลก็สนใจติดตามข่าวสารเกี่ยวกับภารกิจของเรือลำนี้เช่นกัน เพราะงานวิจัยนี้เกี่ยวข้องกับความเปลี่ยนแปลงของทะเลบ้านของพวกเขาโดยตรง คุณหมึกยักษ์จึงได้อาสาเข้าร่วมติดตามทีมวิจัยครั้งนี้ด้วย 
 

เย็นนี้บนฝั่งจะมีการประชุมใหญ่ของทีมวิจัยอาร์กติก ใต้ท้องทะเลก็จะมีการประชุมเฉพาะกิจของเหล่าสัตว์ทะเลเช่นกัน ดูเหมือนทุกตัวจะมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว การพูดคุยก็เริ่มขึ้นแบบที่คุณหมึกยักษ์ตอบกันไม่ทันทีเดียว 

วาฬ : คุณหมึกยักษ์ ทำไมเรือวิจัยอาร์กติกกลับมาเร็วกว่ากำหนดตั้ง 5 เดือนแน่ะ เกิดอะไรขึ้นแน่ ๆ เลย 

ฉลาม : ใช่ ปกติเรือวิจัยอาร์กติกจะไม่เข้าเทียบท่าหรอกนะถ้ายังมีมรสุมที่บ้านเราน่ะ หรือมีสัญญาณร้ายแรง 

คุณหมึกยักษ์ : ก็ประมาณนั้น คืออย่างนี้นะ 

โลมา : ตาย ๆ เห็นมั้ยฉันว่าแล้ว มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ ๆ เลย คุณหมึกยักษ์รีบเล่ามาเร็ว ๆ เลยดีกว่า 
 

คุณหมึกยักษ์ : มีสัตว์ในทีมวิจัยเกิดป่วยขึ้นมา

ฉลาม : ป่วย ๆ ๆ เกิดโรคร้ายแรงขึ้นแน่เลย จะกลายเป็นโรคระบาดมั้ย พวกฉันจะติดโรคอีกแล้วล่ะสิ โอย ๆ 

คุณหมึกยักษ์ : ก็คือ หมีขาวขั้วโลกเกิดอาการปวดหัวน่ะ เลยต้องรีบหาทางรักษา 
 

ไม่มีใครยอมฟังคุณหมึกยักษ์อธิบายจนจบเลย มัวแต่ตีโพยตีพาย 
 

วาฬ : หา... โธ่ อะไรกัน แค่ปวดหัว ถึงกับต้องแล่นเรือกลับฝั่งเลยรึ 
 

คุณหมึกยักษ์ : เอาอย่างนี้ เธอลองไปถามเขาเองแล้วกัน ฉันขอหารือกับทีมวิจัยข้อมูลอยู่ที่นี่ก่อน เผื่อช่วยอะไรได้บ้าง 

โลมา : ฉันว่าพวกเราต้องไปดูให้เห็นกับตาแล้วล่ะ มันต้องมากกว่าปวดหัวแน่เลย 
 

โลมา ฉลาม และวาฬจึงรีบว่ายไปพบหมีขาว ที่บริเวณใต้ท้องเรือเป็นห้องจำลองอาร์กติกที่มีอุณหภูมิเย็นมากและเต็มไปด้วยน้ำแข็ง มีคุณหมีขาวตัวหนึ่งนั่งเกาหัวแกรก ๆ แบบหมดอาลัยตายอยาก ทั้งหมดเลยเข้าไปพูดคุยด้วย 

ฉลาม : คุณหมีขาว ได้ข่าวว่าคุณปวดหัวใช่ไหม เป็นเพราะอะไรล่ะ 
 

โลมา : พวกเราจะช่วยอะไรคุณได้บ้างไหม 

หมีขาว : ก็มันร้อน ก็มันคัน ยิ่งคิดเรื่องที่บ้านฉันก็ยิ่งปวดหัว โอ๊ย ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี 
 

แล้วคุณหมีขาวก็ทั้งเกา ทั้งดึงผมออกมาจนแหว่งเป็นหย่อม ๆ 

วาฬ : เฮ้... อย่าเกาหัวแรง ๆ สิ ขนหลุดมาเป็นกระจุกแล้ว เล่าให้ฟังหน่อยว่าเกิดอะไรกับบ้านคุณเหรอ ถึงต้องคิดจนปวดหัวน่ะ 

หมีขาว : ไม่รู้ทำไมฤดูร้อนปีนี้ ที่บ้านฉันถึงร้อนหนักมาก ๆ พวกนักวิจัยบอกว่าเกิดจากภาวะโลกร้อนน่ะ เขากำลังจะหาทางให้พวกมนุษย์หันมาช่วยลดโลกร้อนกันอยู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว โอ๊ย ไม่รู้จะทำยังไงดี 
 

ฉลาม : เอ๋... ตอนนี้บ้านเราเป็นฤดูฝนกำลังจะเข้าฤดูหนาว ทำไมที่บ้านคุณหมีถึงเป็นฤดูร้อนล่ะ ที่ขั้วโลกเหนือมีแต่น้ำแข็งไม่ใช่เหรอ ไม่น่าจะมีปัญหาเพราะอากาศร้อนนะ 
 

หมีขาว : เดือนนี้ที่อาร์กติกน่ะเป็นฤดูร้อนพอดี ปกติเมื่อก่อนร้อนยังไงก็แค่ศูนย์องศาเซลเซียส พวกฉันอยู่ได้สบาย ๆ ปัญหาคือ ตอนนี้อากาศร้อนขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก อาหารกลับน้อยลง น้ำแข็งก็ละลายเร็วขึ้นแตกเป็นแผ่นเล็กแผ่นน้อย พวกฉันเลยต้องออกไปหาอาหารไกลกว่าเดิม ทำให้หมีขาวญาติฉันทุกตัวเหนื่อยมากเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว โอ๊ย ไม่รู้จะทำยังไงดี 
 

หมีขาวพูดพลางก็เกาหัวไปพลาง ดูท่าทางจะยิ่งคันมากขึ้นด้วย โลมาเลยโผล่ตัวขึ้นไปพ้นน้ำ ขอสำรวจใกล้ ๆ พอหมีขาวก้มหัวมาให้ดู โลมาดมหัวฟุดฟิดแล้วก็ต้องหงายหลังตึงลงมาในน้ำทันที หัวของหมีขาวตอนนี้ทั้งเหม็น ทั้งเหนียวเหนอะหนะ แถมตรงรอยเกา รอยดึงขน ก็มีเลือดออกซิบ ๆ 

โลมา : อี๋... คุณหมีหัวเหม็นจังเลย ได้สระผมบ้างหรือเปล่าเนี่ย 
 

หมีขาว : หัวฉันมันเหม็นมากเลยเหรอ แย่จังเลย ปกติตอนอยู่บ้านที่อาร์กติกอากาศเย็นมาก ฉันไม่ต้องสระผมหรอก แค่ว่ายน้ำ เล่นหิมะ ตัวก็สะอาดแล้ว 
 

โลมา : ฉันรู้แล้วล่ะ อากาศที่นี่มันร้อนขึ้นทำให้คุณหมีขาวคันหัวเพราะทั้งเหงื่อทั้งไคลเยอะขึ้นไง ยิ่งไม่ทำความสะอาดยิ่งเหม็นยิ่งคันนะ

หมีขาว : โอ... แต่ฉันเลียหัวตัวเองไม่ได้นี่จะทำความสะอาดยังไงล่ะ 
 

ฉลาม : จริงด้วยสิ ถ้ายังหัวเหม็นหัวเน่าอยู่อย่างนี้สมองคุณก็ไม่แล่น คิดแก้ปัญหาอะไรไม่ออกหรอกนะ ฉันว่าเราหาทางจัดการกับหัวเหม็นของคุณหมีขาวกันก่อนดีกว่า 

ทั้งโลมา ฉลาม และวาฬจึงกลับไปปรึกษาเรื่องนี้กับคุณหมึกยักษ์ นักวิจัย และคุณปลาพยาบาล สัตว์ทั่วท้องทะเลตระเวนสำรวจหาวัตถุดิบมาผลิตยารักษาหัวคันหัวเหม็นของคุณหมีขาว แถมยังได้รับความร่วมมืออย่างดีจากคุณยีราฟที่ช่วยเอาสมุนไพรบางชนิดมาให้ด้วย ภารกิจนี้จึงได้ของครบตามที่ทีมหมึกยักษ์ นักวิจัยต้องการแล้ว 

วันรุ่งขึ้น ก็ได้เวลาปฏิบัติการรักษาหัวเหม็นของคุณหมีขาว คุณหมึกยักษ์ขอให้หมีขาวนอนหงายอยู่บนเรือยื่นหัวลงมาบนผิวน้ำทะเล 

หมึกยักษ์ : ฉลาม เอาสาหร่ายสีแดงส่งมาให้ฉัน สาหร่ายจะช่วยทำความสะอาดอย่างดีเลย 

หมึกยักษ์เอาสาหร่ายโปะบนหัวหมีขาวแล้วใช้หนวดขยี้จนทั่ว 
 

ฉลาม : หมีขาว ตอนนี้เธอกลายเป็นหมีหัวแดงแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า 

แล้วหมึกยักษ์ก็ให้วาฬพ่นน้ำล้างหัวหมีขาวจนเกลี้ยง 
 

หมึกยักษ์ : โลมา ช่วยส่งใบมะกอกบดของคุณยีราฟให้หน่อย มันจะทำให้หัวคุณหมีขาวหายแสบคัน 

หมึกยักษ์เอาใบมะกอกบดโปะบนหัวหมีขาวแล้วใช้หนวดขยี้จนทั่ว โลมาโผล่หัวขึ้นไปดมดูใกล้ ๆ 
 

โลมา : ฮ่า ฮ่า ตอนนี้กลายเป็นหมีหัวเขียวซะแล้ว โอ หอมซะด้วย กลิ่นมะกอกนี่สดชื่นจัง 

แล้วหมึกยักษ์ก็ให้วาฬพ่นน้ำล้างหัวหมีขาวจนเกลี้ยง 
 

หมึกยักษ์ : เอาล่ะ สุดท้ายฉันจะหมักหัวด้วยโคลนทะเลผสมผงไข่มุกให้เธอนะ รอสักครึ่งชั่วโมง มันจะช่วยสมานแผลให้เธอและทำให้ขนเธอเป็นมันวาว 

ในระหว่างที่รอ ทั้งหมดก็ชวนคุยว่าจะหาวิธีไหนให้พวกมนุษย์หันมาเห็นปัญหาของคุณหมีขาว จะได้ช่วยกันลดภาวะโลกร้อนอย่างจริงจัง แปลกที่การพูดคุยคราวนี้เป็นไปอย่างสบาย ๆ ไม่เห็นว่าคุณหมีขาวเครียดเหมือนตอนก่อนสระผมเลย 

หมีขาว : เมื่อวานเห็นพวกมนุษย์นักวิจัยบอกว่าเขาจะช่วยกันรณรงค์ลดโลกร้อน เพื่อไม่ให้น้ำแข็งขั้วโลกละลายเร็วแบบนี้ ถ้ามนุษย์ช่วยลดโลกร้อนได้จริง ๆ ก็ดีน่ะสิ ฉันจะได้ไม่ร้อน ไม่คันหัวอย่างนี้

หมึกยักษ์ : เอาล่ะ วาฬ ช่วยพ่นน้ำล้างหัวคุณหมีขาวให้สะอาดเลยนะ เสร็จสิ้นขั้นตอนการสระผมแล้ว เป็นไงบ้าง 
 

หมีขาว : อืม... วิธีสระผมนี่วิเศษจัง หายคันหายแสบ สบายหัว สมองโล่งเลยล่ะ พร้อมลุย เรื่องหนัก ๆ ได้อีกนะนี่ 

วาฬ : คุณหมีขาว คิดออกหรือยังล่ะว่าจะหาวิธีอะไรให้พวกมนุษย์สนใจมาลดโลกร้อน 
 

โลมา : ถ้าพวกมนุษย์ลดโลกร้อนได้จริง ท้องทะเลที่พวกเราอยู่ก็จะได้อุณหภูมิไม่แปรปรวนด้วยเนอะ 
 

คุณหมีขาว : ลองหาวิธีเจ๋ง ๆ หน่อยสิ 

หมีขาว : คิดออกแล้วล่ะ บางทีถ้าฉันกลายเป็นหมีแพนด้าแบบนี้คงจะได้รับความสนใจมากขึ้นนะว่ามั๊ย ฮ่า ฮ่า 

หมีขาวลองเอาโคลนสีดำแต้มตรงขาตรงหู แล้วแต้มดวงดำ ๆ รอบตาทั้งสอง แล้วหมีแพนด้าตัวปลอมก็ทำแอคท่าให้พวกมนุษย์ถ่ายรูป จนเพื่อนสัตว์ทะเลหัวเราะขำกลิ้งไปตาม ๆ กัน หมีขาวขอบคุณเป็นการใหญ่ที่ทุกตัวช่วยรักษาอาการ หัวเหม็น หัวคัน ที่คุณหมึกยักษ์เรียกว่า “การสระผม” เป็นวิธีการทำความสะอาดที่ออกแบบมาเฉพาะสำหรับผู้ที่ไม่สามารถเลียหัวตัวเองเพื่อทำความสะอาดได้นั่นเอง 

หลังจากนั้น “เรือวิจัยอาร์กติก” ก็แล่นกลับไปยังขั้วโลกเหนืออีกครั้ง เพื่อเอาการสระผมไปช่วยเหลือหมีขาวตัวอื่น ๆ ต่อไป ตอนนั้นพวกนักวิจัยก็แอบเอาวิธีการนี้ไปใช้ทำความสะอาดหัวตัวเองบ้างเหมือนกัน เวลาที่หัวเหม็น หัวคัน จนแพร่หลายมาถึงทุกวันนี้ หวังว่าเมื่อพวกมนุษย์หัวสะอาดสดชื่นแล้วจะหาวิธีลดโลกร้อนช่วยคุณหมีขาวขั้วโลกเหนือได้นะ

ผู้ดำเนินรายการ:  Ting - A – Tong

บรรณาธิการ:  นันทิญา จิตตโสภาวดี

กองบรรณาธิการ: นมิดา แพ่งสภา, ปัณณธร ใสแสง, รุจา สุขพัฒน์, นีรชา คัมภิรานนท์, สุสมา สุขพัฒน์

ศิลปกรรม:  ฐานิสร์  ริ้วสุวรรณ, เอกชัย เธียรสรรชัย
นักออกแบบเสียง:  ธัญธนวรัท  ชนกชัด

ฝ่ายผลิต: ชลธิศ กรดี

ที่ปรึกษา:  วันชัย  บุญประชา, ดร.สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน

สนับสนุนโดย  สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)