วันนี้เป็นวันนัดตรวจฟันประจำปีของเพื่อนเกลอทั้งสามตัว โลมา ฉลาม และวาฬกำลังว่ายไปเจอคุณปลาพยาบาลตามที่นัดไว้ แต่กลับพบว่าตอนนี้ทีมพยาบาลทั้งคุณปลาพยาบาลและคุณกุ้งพยาบาลกำลังจับกลุ่มหารือเรื่องเครียดกันอยู่แถวชายหาด ถ้ามีการรวมทีมใหญ่ขนาดนี้ แสดงว่ามีกรณีร้ายแรงเกิดขึ้นแน่นอน 
 

โลมา : เกิดอะไรขึ้นเหรอคุณหัวหน้าปลาพยาบาล 
 

ปลาพยาบาล : คือ มีเพื่อนเราบางตัวเกิดปวดฟันขึ้นมาแล้วอยากให้เรารักษา แต่พวกเราไม่รู้จะช่วยอย่างไรน่ะสิ 

ฉลาม : โห... ในทะเลนี้มีโรคที่คุณกุ้งพยาบาลกับคุณปลาพยาบาลรักษาไม่ได้ด้วยเหรอครับ ไม่น่าเชื่อนะ 

ปลาพยาบาล : โน่นไง นอนซมอยู่บนฝั่งแน่ะ เราจะขอให้เขายื่นหัวมาใต้น้ำเพื่อตรวจ ก็อย่างที่รู้กันล่ะนะ ยีราฟ ไม่ใช่สัตว์ทะเล สำหรับกรณีนี้ ฉันไม่รู้จะช่วยยังไงดีแล้วล่ะ พวกเธอช่วยคิดหน่อยสิ 

โลมา ฉลาม และวาฬ ว่ายไปสำรวจดู ฝั่งโขดหินด้านทิศเหนือมีเรือลำใหญ่จอดเอียงเกยตื้นอยู่ มีตัวอักษรเขียนว่า “เรือลูกกวาดคาริบเบียน” บนฝั่งข้างเรือมีถุงลูกอมขนมหวานหลากสีหกเรี่ยราดเกลื่อนทั่วหาด ตอนนี้มีทั้งลิง นก หมี และผีเสื้อ กำลังเก็บกินลูกอมขนมหวานพวกนั้นอยู่อย่างเอร็ดอร่อย เมื่อว่ายผ่านออกมาทั้งสามก็พบยีราฟยืนรอความช่วยเหลืออยู่ตรงท่าเรือ จึงเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อถามไถ่อาการ 

โลมา : ยีราฟ เธอเป็นอะไรมากไหมถึงกับต้องมาขอความช่วยเหลือกับทีมปลาพยาบาลเลยเหรอ 

ยีราฟ : โอย... ก็ฮั๋นอวดอันอ้ากอ่ะอี 

วาฬ : ค่อย ๆ พูดก็ได้ 
 

ยีราฟ : ฉันปวดฟันมากน่ะสิ ถึงต้องมาให้ช่วยน่ะ ฉันรู้มาว่าในทะเลมีทั้งปลาพยาบาลและกุ้งพยาบาลที่เชี่ยวชาญเรื่องรักษาสุขภาพ หวังว่าคงช่วยฉันได้นะ โอย 

ฉลาม : เธอจะให้ทำยังไงล่ะ เห็นทีมคุณปลาพยาบาลกำลังปวดหัวหาทางช่วยกันใหญ่เลย 

ยีราฟ : ช่วยเอาเศษลูกอมที่ฝังอยู่ในฟันของฉันออกไปให้หน่อยสิ ฉันปวดมา 2 วันแล้ว เศษลูกอมยังละลายออกไปไม่หมดเลย 

วาฬ : ท่าทางจะเป็นงานหินจริง ๆ แหละคราวนี้ คุณยีราฟลงมาในทะเลให้คุณพยาบาลเก็บเศษลูกอมไม่ได้จะให้ คุณปลา คุณกุ้งพยาบาล ขึ้นไปบนบกนาน ๆ ก็ไม่ได้ 

ยีราฟ : โอย... นี่ยังมีสัตว์อีกหลายตัวเลยนะที่ปวดฟันเพราะกินลูกอมขนมหวานจากเรือลูกกวาดคาริบเบียน เดี๋ยวคงจะตามฉันมาอีกเยอะ 

โลมา : ฉันว่าเธอต้องรีบไปบอกให้พวกสัตว์หยุดกินลูกอมขนมหวานของเรือลูกกวาดคาริบเบียนด่วนเลยล่ะ เดี๋ยวเรื่องเอาเศษอาหารออกจากฟัน ฉันกับเพื่อนจะช่วยหาทางกำจัดให้

ยีราฟรีบออกไปบอกเล่าเรื่องปวดฟันจากเศษลูกอมติดฟันให้เพื่อนสัตว์ตัวอื่น ๆ ระวังตัว ส่วนโลมา ฉลาม และวาฬ กลับไปหารือกับทีมพยาบาลต่อ คุณปลาพยาบาลบอกให้เอาขนของหอยเม่นไปแคะเศษอาหารที่ติดร่องฟันยีราฟ ทั้งสามว่ายกลับมาเรียกยีราฟให้ยื่นหน้าลงมาใกล้ ๆ ทะเล 

โลมาซึ่งสายตาดีกว่าเพื่อนคาบขนหอยเม่นแล้วเล็งไปที่ปากขอบยีราฟ ซึ่งอ้าปากยิงฟันรออยู่ริมสะพาน ได้จังหวะ โลมาก็พุ่งตัวขึ้นไปเหนือน้ำ แต่ก็... 

ยีราฟ : โอ๊ย... เธอจิ้มจมูกฉันนี่นา ไม่โดนฟันเลยสักนิด ขนหอยเม่นหักติดคาฟันฉันเลย 
 

โลมา : ขอโทษ ขอโทษ งั้นลองอันนี้ไหม ปักเป้ามีหนามหลายอันน่าจะช่วยเขี่ยเศษอาหารได้เยอะกว่า

ยีราฟ : อ๊าก... เอาอีกแล้ว โอ๊ย ๆ ไม่เอาแล้วมันใหญ่คับปากเลยอ่ะ เจ็บจัง ไม่มีที่นิ่มกว่านี้เหรอ 

ฉลาม : งั้นขอเราไปหาอุปกรณ์อันใหม่ดีกว่า รอก่อนนะ 
           

           คุณหัวหน้าพยาบาลเอาไงดี 

ปลาพยาบาล : ฉันเคยเห็นแผ่นซี่กรองอาหารของวาฬจมอยู่ที่แนวปะการังหลังซากเรือ โลมาเธอไปช่วยฉันหานะ ส่วนฉลามกับวาฬเธอลองไปหาอะไรยาว ๆ แข็งแรง ๆ มาให้ฉันสักอัน 

ทั้งหมดแยกย้ายกันไปหาของตามที่คุณปลาพยาบาลบอก โลมาเจอซากของวาฬบรูด้าส่วนที่เป็นปากแล้ว ซี่กรองอาหารนี้มีลักษณะคล้ายแปรงหวีผมเป็นแผงติดกันเต็มปากซึ่งเอาไว้กรองสัตว์เล็ก ๆ กิน เพราะวาฬบรูด้าไม่กินสัตว์ใหญ่จึงไม่ต้องมีฟันเหมือนวาฬชนิดอื่นนั่นเอง ปลาพยาบาลบอกให้โลมาค่อย ๆ หักเอามาส่วนหนึ่งที่พอดีกับปากยีราฟ 
 

ส่วนฉลามพยามหาไม้ยาว ๆ แต่ก็ไม่เจอ วาฬนึกขึ้นได้ว่ามีญาติของมันชนิดหนึ่ง คือ วาฬนาวัล ซึ่งเป็นวาฬมีส่วนฟันยื่นตรงออกมาเหมือนงายาว 2 – 3 เมตร คล้ายยูนิคอร์น 
มันจึงชวนฉลามไปหาซากฟันยาวของวาฬนาวัลมาจนได้อันที่สมบูรณ์แข็งแรงที่สุด ทั้งหมดกลับมาเจอกันแล้วก็หาเชือกมาพันด้ามฟันยาวของวาฬนาวัลติดเข้ากับซี่กรองของวาฬบรูด้า คราวนี้ก็ได้อุปกรณ์อันใหม่ที่เหมือนแปรงหวีผมซึ่งมีด้ามยาวมาก 

คุณปลาพยาบาลเรียกมันว่า “แปรงสีฟันคอยาว” ประดิษฐ์มาเพื่อยีราฟคอยาวโดยเฉพาะ ได้เวลารักษาผู้ป่วยของทีมคุณปลาพยาบาลแล้ว โดยมีโลมา ฉลาม และวาฬเป็นผู้ช่วยพยาบาลในปฏิบัติการครั้งนี้ 

ปลาพยาบาล : ยีราฟ ช่วยอ้าปากยิงฟันกว้าง ๆ ก้มลงมาให้พวกเราเห็นหน่อยนะ เราจะเอาแปรงสีฟันคอยาวช่วยแปรง ปัดเอาเศษอาหารที่อุดฟันออกมา ฉลามเธอคาบปลายด้ามแน่น ๆ แล้วยื่นแปรงเข้าไปในปากยีราฟนะ

ฉลาม : อย่างนี้ใช่ไหม อึ๊บ เอาล่ะ เข้าปากแล้ว เอาไงต่อ 
 

ปลาพยาบาล : โลมา เธอช่วยขยับแปรงให้ส่ายไปมาในปากยีราฟนะ ฟันบนปัดลงล่าง ฟันล่างปัดขึ้นบน ทั้งด้านนอกด้านในนะ มันจะได้ปัดเศษลูกอมขนมหวานที่ติดฟันได้ทั่ว ทีนี้ 
ขยับขึ้นลงบ้างนะ 

โลมา : เอ๊ะ มีเศษลูกอมหลุดออกมาบ้างแล้วล่ะ 

โลมาซึ่งสายตาดีกว่าเพื่อน มองเห็นแต่ไกล 

ปลาพยาบาล : เอาล่ะ ใกล้สำเร็จแล้ว วาฬ เธอช่วยพ่นน้ำทะเลให้เข้าปากยีราฟนะ เอ้า คุณยีราฟ เตรียมอ้าปากอมน้ำทะเลแล้วกลั้วให้ทั่วทั้งปากนะ เสร็จแล้วบ้วนทิ้งเลย 
 

วาฬค่อย ๆ พ่นน้ำผ่านทางรูบนตัวให้พุ่งสูงไปจนใกล้ปาก แล้วยีราฟก็อ้าปากรับน้ำทะเลไว้ อมและกลั้วจนทั่วทั้งปากอย่างที่คุณหัวหน้าปลาพยาบาลบอก ตอนนี้ทีมพยาบาลทุกตัวต่างรอลุ้นด้วยใจระทึกว่ายีราฟจะเป็นอย่างไร 
 

ยีราฟบ้วนน้ำทิ้งแล้วจึงยื่นหน้าลงมาจนเกือบชิดผิวน้ำทะเล มันอ้าปากกว้างที่สุด จนตอนนี้ปลาทุกตัวมองเห็นรอยยิ้มของเขาแล้ว 

ยีราฟ : คุณพยาบาลทุกตัว ฉันหายปวดฟันแล้วล่ะ โอ แปรงสีฟันคอยาวของคุณปลาพยาบาลนี่ วิเศษจริงเลย 
ขอบคุณมาก ๆ จ้ะ 

ปลาพยาบาล : เศษอาหารหลุดหมดแล้ว แต่เธอยังต้องบ้วนปากด้วยน้ำเกลือทุกวันนะ น้ำเกลือจะช่วยให้หายปวดได้จริง 

ฉลาม : โอ๊ะ... แย่แล้ว ตอนที่คาบแปรงให้คุณยีราฟ ด้ามแปรงทำฟันฉันหักไปซี่นึงแล้วเนี่ย โฮ ทำไงดีล่ะ หมดหล่อเลย ช่วยด้วยครับคุณปลาพยาบาล 

ปลาพยาบาล : โธ่ นายจะไปกลัวอะไร เดี๋ยวอีกไม่กี่วันฟันนายก็งอกขึ้นมาใหม่ได้อีก ฟันนายหลุดร้อยครั้ง ก็งอกใหม่ได้อีกเป็นร้อยครั้งน่ะแหละ ฟันของฉลามน่ะวิเศษกว่าของคนอื่นนะไม่รู้เหรอ แค่คอยมาให้ปลาพยาบาลแทะเศษอาหารออกจากฟันบ้าง ไม่งั้นก็อาจปวดฟันเหมือนยีราฟได้
 

โลมา : วาฬ งั้นเราไปแข่งหาฟันฉลามที่หล่นอยู่ท้องทะเลกันเถอะ ใครเจอก่อนชนะนะ

ขณะที่ทุกตัวหัวเราะกันอย่างมีความสุขอยู่ริมทะเล คณะลูกเรือ “ลูกกวาดคาริบเบียน” ที่กำลังกู้เรืออยู่ ก็ได้เห็นการใช้สิ่งประดิษฐ์มหัศจรรย์แก้ปัญหาปวดฟันที่พวกสัตว์เรียกว่า “แปรงสีฟันคอยาว” เข้าพอดี ทุกคนตื่นตาตื่นใจมากและได้แอบขโมย “แปรงสีฟันคอยาว” ขึ้นเรือกลับไปด้วย แปรงสีฟันที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้ ก็จึงมีที่มาจาก “ซี่กรองอาหารของวาฬบรูด้าและด้ามยาวจากฟันยื่นยาวของวาฬนาวัล” นั่นเอง 

หมายเหตุ... เป็นที่รู้กันว่าฟันฉลามเป็นของหายาก พวกมนุษย์นักสะสมนิยมมีไว้ครอบครองเพราะปกติฉลามเป็นสัตว์กระดูกอ่อนเมื่อตายลงเกลือในน้ำทะเลก็จะละลายกระดูกของตัวฉลามจนหมด เหลือไว้แต่เพียงฟันปลาฉลามเท่านั้นที่จมสู่ท้องทะเลและดูดซับเอาแร่ธาตุในดินและทรายทำให้สีของฟันฉลามแตกต่างกันไปตามจุดที่ฟันซี่นั้นถูกฝังอยู่ 
 

นี่เป็นเหตุผลที่ในอดีตผ่านมาเราจึงไม่สามารถพบซากฟอสซิลของตัวปลาฉลามได้เลย ยกเว้นกระดูกส่วนฟันที่หลงเหลือกลายเป็นฟอสซิลหายากของนักสะสมซากสัตว์โบราณ

ผู้ดำเนินรายการ:  Ting - A – Tong

บรรณาธิการ:  นันทิญา จิตตโสภาวดี

กองบรรณาธิการ: นมิดา แพ่งสภา, ปัณณธร ใสแสง, รุจา สุขพัฒน์, นีรชา คัมภิรานนท์, สุสมา สุขพัฒน์

ศิลปกรรม:  ฐานิสร์  ริ้วสุวรรณ, เอกชัย เธียรสรรชัย
นักออกแบบเสียง:  ธัญธนวรัท  ชนกชัด

ฝ่ายผลิต: ชลธิศ กรดี

ที่ปรึกษา:  วันชัย  บุญประชา, ดร.สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน

สนับสนุนโดย  สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)